Proeven

Zondag om 04.45 werden we opgepikt door de schipholtaxi bij huize Bouwman, althans dat was de bedoeling. Toen die er om 5 uur nog niet was besloten we te bellen met de centrale en wat bleek, de hele order stond niet in het systeem. ''Het duurt ongeveer 45 min voordat u opgehaald kunt worden.'' Op dat moment bereikte het stressniveau een hoogtepuntje in huize Bouwman. De goudengids erbij gepakt en willekeurig taxicentrales gebeld. Uiteindelijk bleek dat de UTC er in 20 min. kon zijn, dus hebben we die genomen. Frappant dat een medewerker van de schipholtaxi ons stond op te wachten op schiphol om excuses aan te bieden en het verschil terug te betalen, het minste wat ze konden doen.

De vlucht naar Las Vegas verliep prima, piloot Koenders koerste ons via de prachtige bergen en ijsschotsen van Groenland, door Canada tot onze tussenstop in LV. Helaas moesten we in LV het vliegtuig uit. Op LV maakte ik kennis met de Amerikaanse vriendelijkheid van de douane: ''Cell phones off, cell phones off!'', aldus de imitatie van Samuel L. Jackson. Hij genoot zichtbaar van zijn uniform en één enkel weerwoord leidde tot een snauwend gebod. Maar de tussenstop op LV gaf ons ook de kans het Amerikaanse eten te proeven, een cheeseburger met Mnt Dew en een frietje on the side (Famous Star menu, ach waarom niet). Nadat we het menu naar binnen hadden geslokt moesten we alweer het vliegtuig in, op weg naar Oakland. Door de turbulente vlucht en de volle maag was dit uurtje minder prettig. Maar je moet er wat voor over hebben.

Op Oakland Airport werden we door een Wibi look-a-like (iedereen lijkt hier blijkbaar op iemand) gebracht naar ons hotel. Na een frisse duik in het zwembad aten we een heerlijke pizza bij Forge.
Met het fastfood van de vorige dag nog in de mik, namen we een ontbijtje naast ons hotel. Wafels met banaan en walnoten leek mij het minst vet, dat werd hem. Helaas vielen ze niet echt in de smaak, kwestie van verkeerd proeven denk ik. Alles ruikt en smaakt hier eigenlijk anders, terwijl het toch zo westers is hier. Ook kan ik nog geen vat krijgen op de mensen hier. Misschien ligt dat eraan dat de meeste mensen die ik tot nu toe heb gesproken bestaan uit zwervers en 'god is almighty and everywhere' geïnspireerde personen, maar toch. Vaak heb je toch wel een eerste indruk van het volk, maar hier is dat onmogelijk. Misschien ligt het wel aan de variatie van mensen.
Sta je ergens zoekend om je heen te kijken dan staat er voor je het weet iemand achter je ''Can i help ya with somepin?''. Ook vraagt iedereen ''How are ya''?, waarop ik antwoord ''I'm fine and you?''. De tegenvraag wordt vervolgens straal genegeerd en leidt tot een soort vreemde stilte. Ik heb sowieso het idee dat vragen worden gesteld voor de vorm, antwoord geven is voor de toeristen.

Vandaag overigens een heerlijke wandeling gemaakt door Oakland (een soort buitenstad van San Fransisco). Om een meertje gewandeld en wat gave vogels gespot, waaronder pelikanen. De zoektocht naar een magere lunch resulteerde in een vegataco die echt oneetbaar was (je móét hier denk ik wel vet eten). Voor de rest is het vooral een relaxdagje, bijkomen van de vlucht en uitrusten voor morgen, dan halen we de camper op. Morgen vertrekken we naar een soort familyweekend aan een meer. Ik weet niet of ik daar wat kan posten, vandaar nu al een verslagje. De eerste dag smaakt in ieder geval zeker naar meer!