De smaak te pakken

Vandaag kan ik weer contact maken met de bewoonde wereld, want we zijn in Las Vegas!

Een paar dagen geleden (het lijkt inmiddels 2 weken geleden) haalden we onze Roadbear RV op bij een van de Roadbear RV verhuurplekken. Een klein Mexicaans lijkend vrouwtje (who knew an answer to everything) legde de chauffeurs (Walter, Ingeborg, Tamara en mijzelf) haarfijn uit hoe alles werkte. Een berg info rijker en zo'n 2 uur later konden we vertrekken. Walter achter het stuur, op naar een supermarkt en daarna door naar de familycamp bij Modesto Lake Reservoir. De eerste bochten met de RV waren even spannend, maar ik voelde me al gauw op mijn gemak op de achterbank. De rit naar het familycamp was zo'n 1,5 uur. Om bij het Lake te komen moet je eerst door een soort vaag poortje, waar je toegang betaald voor een full hooked-up staanplaats. Vervolgens is het zoeken naar een staanplaats. We kwamen aan op een zaterdag, zaterdagdrukte is hier niet onbekend. Alle locals vieren bij dit meer hun vakantie. Zoeken naar een plekje is dus ook écht zoeken. De temperatuur ligt in het binnenland wel een stuk hoger dan aan de kust. Overdag zo'n 35 graden gok ik. 'S avonds koelt het wel lekker af naar zo'n 20 graden.

Op het familycamp maakte ik kennis met 'het' Amerikaanse volk en met name hun gastvrijheid. Hun spullen zijn jouw spullen en hun eten is jouw eten. Op de dag dat we aankwamen stond de bbq (van zo'n 2 meter doorsnede) al aan. Na een heerlijk maal en wat kennis maken met de mensen dook ik vroeg het bed in.
De hele volgende dag hebben we doorgebracht rond, in en op het lake. Op het meer vooral dmv de jetski's die we onbeperkt konden lenen.
Wilma maakt voor ons in de ochtend heerlijke scrambled egg met bacon (uit een soort melkpak) en ron (de man van Belinda) maakte heerlijke koffie. Lunchen kennen ze hier niet echt, gewoon de hele middag sodablikjes drinken en avondeten voor drie, dat is voldoende.
Bijdezen wil ik vast mijn excuses maken aan het WNF, mijn ecologische voetafdruk is volgens mij de afgelopen dagen zo'n 5 maten gestegen.

Ik en Tam werden nog uitgenodigd in een speedboot met een soort automotor achterin. De eigenaar had de motor zelf in elkaar gefixt en daar was hij (terecht) trots op. Max. speed was 80 mile/hour, super vet. Het is hier echt zo dat als je een praatje maakt met iemand dat je daarna wordt uitgenodigd om hun spullen te gebruiken. Be my family is een vaak gebruikt gezegde.
S' avonds genoten van burrito's met van alles en nog wat. Na het eten kwamen de chocolade marsmallows te voorschijn. Met een biertje in de hand werd er nog een nachtwandeling gemaakt en sterke verhalen uitgewisseld.

De dag erna afscheid genomen en vroeg op, op naar Yosemite! Nu gaat het volgens Tam 'echt' beginnen. Het landschap verandert gedurende de rit en doet een beetje Frans aan. Californische wijnvelden, amandelbomen, perzikbomen en glooiende graslanden met her en der een koe.
Yosemite is geweldig, via de interstate 120en 140 kwamen we dit park bij El Portal binnenrijden. Onze campground (Indian flat RV camp) ligt net buiten het park, vlakbij El Portal. De eerste dag namen we een duikje bij Happy Isles. De tweede dag deden we een hike van 6 uur naar Vernall Falls en Nevada Fall. De foto's komen later! 'S avonds lekker bbq'e en de volgende dag met Tamara een hike gemaakt naar Glacier point.

Eergisteren vertrokken we rond 10.00 vanuit Indian Flat camp. Zo'n 14 uur later kwamen we aan in Lake Isabella, vraag me niet hoe dit kan (het heeft iets te maken met iets te veel omwegen, bijna zonder gas komen te staan en bergwegen die eigenlijk niet toegankelijk zijn voor RV's boven de 22 voet.
Na een korte nacht kroop ik achter het stuur om ons richting Vegas te loodsen. Dat is gelukt; vannacht Vegas in. Daar komen waarschijnlijk geen verhalen over.

Bye!