Bia Saigon

Vroeg in de morgen melden we ons bij Groovy Gecko. Een paar minuten later zitten we in een busje richting de wildernis. Ons gezelschap is klein maar fijn. Een mix van leeftijden en nationaliteiten. Een tijdje later stoppen we aan de rand van het bos, de plek waar het avontuur gaat beginnen. De foto's spreken voor zich, dus die zet ik er thuis wel op. Samengevat was het gaaf, koud en gezellig. Hoogtepunt was toch wel de afdaling door een 25m hoge waterval. Aan het einde van de dag werden we (een flink stuk stroomafwaarts), bevroren maar voldaan, weer opgepikt door het busje. 's Avonds hadden we afgesproken met onze tourvrienden bij Woodys, een soort hippe cocktailbar. De aussies (werkzaam in deze stad) kennen de 24-jarige eigenaar en we worden als celebrities ontvangen. De toewijding van deze jonge baas is enorm. Ik denk echter dat een bar zonder bier nooit echt populair zal worden onder westerse toeristen, maar goed.

De volgende morgen alweer vroeg uit de veren (uurtje of 6) want onze bus naar Mui Ne wacht niet op laatkomers. De busrit naar Mui Ne is niet echt comfy. De bergwegen bestaan grotendeels uit zand, klei, stenen, gaten en nog meer stenen. Pas wanneer we rechtsaf de highway 1 op rijden wordt het beter. In het begin van de middag komen we aan in Mui Ne. Het landschap is inmiddels veranderd. Geen groene velden met koffieplantages, maar droge vlaktes met dorre struikjes afgewisseld door geirrigeerde rubber- en dragonfruitplantages. Het is fascinerend om te zien hoe snel het landschap verandert, maar ook wel confronterend om te zien hoeveel jungle er is verdwenen ten behoeve van de landbouw. In Mui Ne is het vooral strand, strand en strand (en oja, zandduinen niet te vergeten). Wij verbleven in het mooie Rang Garden, althans in het B-complex. Dat is een prima keuze, aangezien je gebruik mag maken van de faciliteiten van het A-complex (een heus resort aan het strand!). Met de scooter gingen we aan het eind van de middag naar de rode zandduinen om de zonsondergang te bewonderen. De bewolking liet het niet toe, maar het is wel veel fun om van de duinen te springen. We aten 's avonds bij mr. Crab, een lokaal vistentje inclusief de bekende plastic stoeltjes en aquaria met levend vis. Je kunt zelf kiezen wat je op de bbq wilt. Dit varieert van garnalen, krabben en schelpen tot de meer exotische gerechten zoals murenen en zeeslangen. Op het moment dat ik mijn laatste hapje van onze bescheiden maaltijd zojuist had verwerkt onstond er commotie bij de tafel achter ons. Een groepje russen had de zeeslang besteld. Deze ging echter niet op de bbq... Het hoofd werd afgeknipt en het bloed werd uitgeperst in een drinkglas. Vervolgens werd het hart verwijderd en dat klopte nog een tijdje door. De russen namen het tot zich, met een enigzins vertrokken gezicht.

De dag erna hebben we nog een dagje gerelaxed in ons resort. Vanuit Mui Ne namen we de bus naar Ho Chi Minh City (HCM), in de volksmond 'Saigon'. Omdat ik al een paar dagen met griepklachten kampte besloot ik voor de zekerheid bloed te testen. De uitslagen waren gelukkig negatief en dat is dus positief voor mij. Inmiddels is de griep ook al veranderd in een verkoudheid. Dus nog even genieten van onze laatste dagen in Vietnam.

HCM is de economische hoofdstad van Vietnam, en dat is te zien. Hier vind je westerse faciliteiten in een vietnamese setting. Hoge wolkenkrabbers en moderne kantoorgebouwen langs de kleine rommelige straatjes vol met marktkraampjes en motorbikes. Maar dat geldt niet voor elk district. HCM bestaat uit 11 districten, de stad beslaat zo'n 2000 square miles en er wonen meer dan 10 miljoen mensen. Tijdens een wandeltocht door de stad ontdek je pas echt de contrasten van de stad. Het ene moment loop je tussen kleine vietnamese huisjes en winkeltjes en het volgende moment heb je het gevoel dat je in Frankrijk loopt inclusief een kopie van de Notre Dame en een door Gustav Eifel ontworpen postkantoor. Naast deze tekens uit een Frans verleden ziet men overal de tekenen uit een Amerikaans verleden. Elk gebouw heeft een verhaal en elk verhaal heeft veel littekens achter gelaten in dit land. De meeste museums hebben een tijdelijke expositie over de recente problemen met China met betrekking tot de landsgrenzen in zee. Hieruit blijkt toch wel dat de littekens uit het verleden nog lang niet zijn verdwenen en dat Vietnam elke aanvaring met zijn grens en soevereiniteit zeer serieus neemt. Het nationalisme is erg sterk en het vaderland, of beter het land van 'Oom Ho' is hier bijna heilig.

Een van de dingen waarvan ik thuis al wist dat ik het niet wilde missen is het gebied ten zuiden van HCM, ook wel de Mekong Delta. De Mekong is een enorme rivier die ontspringt in Tibet en daarna door een paar landen stroomt. Bij de vietnamese grens splitst de rivier zich op in twee rivieren. Daarna vertakt de rivier zich in ontelbare zijrivieren en kanalen om via een enorm waternetwerk te eindigen in de Zuid-Chinese Zee. De delta is de grootste rijstproductent van Vietnam en ook een van de dichtstbevolkte gebieden in Vietnam. Graag had ik het gebied op eigen houtje ontdekt, maar omdat de tijd dat niet toelaat hebben we een tweedaagse tour geboekt. Dus even de knop om zetten en plaatsnemen in de volle tourbus.

De eerste dag reden we met de bus via My Tho naar Ben Tre. Daar stapten we - samen met nog een 'paar' andere tourbussen - in een kleine sampan. Onze sampan voer door een prachtige smalle waterweg omgeven door coconutbomen die in het water groeien. Daarna reden we door naar Can Tho in het hart van de Mekong Delta. Het deltagebied is anders dan verwacht. Ik had veel rijstvelden verwacht en primitieve dorpen. Het centrum van Can Tho is echter zeer modern en voorzien van alle gemakken. Dan maar een potje bowlen op de bovenste verdieping van een shoppingmall, ook niet verkeerd. De volgende dag bezochten we de Cai Rang floating market, het hoogtepunt van de tour (en van alle andere touroperators...) is de Cai Rang floating market in Can Tho. Locals verhandelen hier hun goederen in kleine bootjes. Op elk bootje staat een lange bamboestok. Op de stok zit bijvoorbeeld een pompoen geprikt, zodat je weet dat je daar terecht kunt voor pompoenen. Geniaal systeem :). Dit waren toch wel de hoogtepunten. De oersaaie stops in 'orchard gardens' met 'traditional music' laat ik maar even buiten beschouwing. Nu moet ik me echt omdraaien. De wedstrijd tussen Vietnam en Myanmar bereikt zijn hoogtepunt. Het gehele hotelpersoneel zit op het puntje van zijn stoel...

Even kijken of ik nog een Bia Saigon kan scoren.