Noord-Vietnam

In Halong City eindelijk een hotel met badkamer voorzien van een stopcontact nabij een spiegel. Tijd om te scheren dus. Mijn geweldige Phillips scheerapparaat besloot echter om mij van een elektrische lading te voorzien (geen prettig gevoel). De Vietnamese oplossing: rubberen slippers aan en scheren maar. Oke...het werkt maar het apparaat werd toch wel erg warm een draaide nog een tijdje door ook al was hij uit het stopcontact. Toch maar even ouderwets een mesje gekocht.

Halong City is dus de toegangspoort tot Halong Bay. Vanaf de kustlijn zie je het groene karstlandschap uit het water oprijzen. Dit uitzicht is natuurlijk prachtig, maar de hoofdprijs is om dit gebied in te gaan. Natuurlijk zijn er tours in alle soorten en maten om dit gebied te verkennen. Wij kozen er echter voor om vanaf Halong City de public transport boat de pakken richting Cat Ba Island en vanaf daar op de bus te stappen naar de andere kant van dit immense eiland. Zo kom je en dieper in het gebied en het is goedkoop :). Bij aankomst op het eiland is de public bus net vertrokken (hoe toevallig). Gelukkig waren wij niet de enige passagiers, dus konden we een taxibusje delen met een aantal anderen. Het taxibusje bracht ons naar Cat Ba Town. Een stad ontstaan door het toerisme en werkelijk de tegenpool van de schoonheid van dit eiland. Maar wel de goedkoopste plek om te overnachten, dus het moet maar. Wanneer je 15 min loopt en je laat de stad achter je verandert het uitzicht compleet. Witte strandjes, mooie kustlijnen en dichte jungle. Overigens is er maar een pinautomaat op het eiland waar je met een maestro kunt pinnen en die is al een week stuk.Hij wordt volgens de locals maybe tommorow gerepareerd. Dan weet je het wel in Azie. Er waren heel wat toeristen die hierdoor vastzaten op het eiland. Wij hadden gelukkig net genoeg bij ons.

Vanuit Cat Ba hebben we een kayak trip gemaakt door La Han Bay. Deze baai behoort tot dezelfde ecologische zone als Halong Bay, maar dan zonder alle toeristen. Een kleine cruise bracht ons naar een mooie plek. Daar werden de kayaks in het water gegooid en varen maar. Via kleine grotten naar mooie afgelegen lagunes. Het is wel erg shocking om de gevolgen van de menselijke activiteiten op dit gebied te zien. Veel vietnamezen gooien al hun afval in het water en dat is zichtbaar. In the struggle to survive is het milieu kennelijk een van de minder belangrijke prioriteiten. Ook de strandjes liggen vol met koraalresten, terwijl er in het water nergens koraal te bekennen is. Gevolg van de extreme overbevissing en bevolkingsgroei die dit gebied teisteren, aldus een bioloog die ik 's avonds in de bar sprak. Hij werkt voor een Duits initiatief, gericht op het behoud van de goldenheaded langur. Er zijn er nog maar 56 van op de wereld, waarvan het grootste deel op Cat Ba Island. Ik kan hem alleen maar succes wensen. Tijdens onze kayak tour hadden we het zeldzame geluk om er twee te spotten. Ik hoop dat zijn team het voor elkaar krijgt dat dat over een paar jaar nog steeds kan.

De morele vragen over de effecten van de mens op de natuur alweer vergeten besloten we de volgende dag een motorbike te huren en het eiland te verkennen. Voor 2,50 euro heb je de tweewieler een hele dag tot je beschikking. We zijn o.a. naar het national park van Cat Ba gereden. Daar kun je hiken naar een soort uitkijkpunt over de jungle. Het pas naar de top is volledig in overeenstemming met de vietnameze veiligheidsvoorschriften, inclusief dubbel-opgestapelde ladders zonder leuning. Net op tijd - voor het weekend - verlaten we Cat Ba Island. Vanwege de toestroom aan Vietnameze toeristen wordt de hotelprijs in het weekend bijna verdrievoudigd.

De rit gaat dit keer naar Hanoi, de hoofdstad. Eerst een stuk per bus, dan 17 km per speedboot en dan weer de bus in voor zo'n 4 uur. De bus mag slechts 60 km/uur over de snelweg. De lijnen op de snelweg zijn zinloos. De motors rijden op de vluchtstrook, de bussen rijden vaak op twee stroken en de auto's zorgen ervoor dat ze niet geraakt worden door de bussen. Ook hier geldt: de grootste wint en heeft dus voorrang. Hanoi wordt in de boekjes omschreven als het echte rauwe azie en dat is het ook wel een beetje. Ontelbare scooters vullen het wegdek onder de laaghangende stroomkabels. Tel daarbij de geur van vers fruit, iets minder vers vlees en uitlaatgassen en je hebt een beeld. De mensen zijn hier wel ontzettend aardig. Als je aan een meertje gaat zitten is een gesprek met een vriendelijke local nooit ver weg. Voor je het weet ben je een paar uur verder en een aantal muggenbulten rijker. De openingsvraag:''where you from?'' is ook hier populair. ''The Netherlands'', ''ooooh Robben en Van Persie''? En de toon is gezet;). Vanavond vertrekken we met the sleeper bus naar Hue, de vroegere hoofdstad.