Kathmandu!

Paragliden was echt een beleving. We gingen met een jeep naar Sarangkot (op zo’n 1400 meter). Daar kregen we een piloot toegewezen, mijn piloot was een Rus, genaamd Ramon. De andere moesten het doen met Spanjaarden en Duitsers. Nadat de touwen uit de knoop waren gehaald moest ik rennen en blijven rennen en dan kom je los van de grond en dat is echt onbeschrijfelijk. Via een paar ‘’thermo’s’’ gingen we steeds hoger totdat we op een hoogte van 1750 meter zaten (wat een uitzicht!)

De dag erna vertrokken we naar Kathmandu. We hadden een mooie moderne toeristenbus geboekt met stoelnummers 5, 6 en 7. Maar helaas, we belandden uiteindelijk in een oude bus op de achterbank. De befaamde hobbelige en lange ritten beginnen te wennen. Met een buik die niet helemaal op en top was heb ik het toch redelijk overleefd.

Eindelijk kunnen we dan iets van de stad Kathmandu zien. We hebben Durbar Square in het centrum bekeken. Het is echt heel bijzonder om te zien hoe de lokalen hun goden aanbidden. Zelfs jongens van onze leeftijd stoppen bij de tempels om even een gebedje te doen en daarna crossen ze weer verder met hun motors. Op het Durbar Square herkende ik veel architectuur en tempels uit het boekje dat ik van de opa en oma van Tamara heb geleend (veel dank hiervoor!).

De dag erna zijn we verhuist naar een goedkoper hotel (zo’n 2 euro p.p) en hebben we de wijk Bakthapur bezocht. Zonder gids en met Ipad in de hand begon onze sightseeing. Het hoogtepunt van dit uitje (letterlijk en figuurlijk) was toch wel onze ''local tour’’. Via een aantal huizen kwamen ik en Jilt terecht op de daken. Het was voor de lokalen onbegrijpelijk dat er ineens twee blanken op het dak stonden. Die avond hebben we het nachtleven van Kathmandu nog even onveilig gemaakt en zijn toen om een nette tijd naar bed gegaan ;).

Vandaag hebben we de apentempel (Swayambhu) beklommen. Via een steile trap kom je uit bij een Boeddhistische tempel van goud. Je moet met de klok mee om de tempel lopen, anders brengt het ongeluk. Er was ook een mooi klooster te zien waar je een aantal Boeddhistische monniken kon zien en horen bidden. In een rooftop restaurant hebben we nog een uurtje gerelaxt in de zon, daarna vertrokken we naar Pashupatinath. Aan de heilige rivier Bagmati worden hier de lijken verbrand. Hindoestanen moeten binnen 1 dag worden verbrand en Boeddhististen binnen 3 dagen, dat heeft met de reïncarnatie te maken. Het was best schokkend om te zien hoe dit allemaal in het openbaar gebeurd. Een interessant weetje: vrouwen mogen de crematies niet bijwonen, omdat ze teveel huilen. Mannen huilen alleen met hun hart, dus die mogen er wel bij zijn. De geuren, kleuren en geluiden zijn onbeschrijfelijk. Bagmati River wordt ook gebruikt om jezelf in te wassen, te drinken en voor allerlei ceremonies. In de rivier lopen ook mensen die op zoek zijn naar sieraden, ringen en kettingen van de gecremeerde mensen. Sommigen gebruiken hiervoor een magneet.

Vandaag hebben we ook de buskaartjes geregeld naar Saunali. Morgen vertrekken we om 6.30 vanaf Gongabu buspark. Als het goed is duurt de rit naar Saunali 8 uur, waarna we nog een bus moeten nemen naar Gorakphur (3 uurtjes verder). Vanaf Gorakphur nemen we de trein naar Varanasi, deze vertrekt ‘s avonds en komt ‘s morgens aan in Varanasi! Tegen die tijd komt er wel weer een nieuw verhaal!